Laos?

Zoals Frank al schreef was het na ons boottochtje op Inle Lake verder naar het oosten van Myanmar richting de grens met Thailand. Inmiddels hadden wij de knoop al doorgehakt met betrekking tot deze grensovergang die gepland stond op 17 januari. Dan zouden wij door Osuga tours netjes afgeleverd worden tot aan de grens met Thailand, bij het dorp Tachileik. Eerst nog twee overnachtingen; in Namsang en Kengtung. De rit naar Kengtung was een lange maar goed te doen. Wederom goede wegen en niet druk. Van Namsang naar Kengtung was 325 km haarspeldbochten en dan overdrijf ik maar een heel klein beetje. Op deze trip ook het hoogste punt bereikt, nl 6000 ft. Prachtige scenery en, het wordt bijna eentonig, fantastisch weer. Maar Thailand lonkte. Op naar de échte warmte. Sinds een tijd heeft Thailand dezelfde regel als Myanmar; als je het land binnenkomst met je eigen auto moet je een tijdelijke toestemming aanvragen via, door de overheid, goedgekeurde reisbureau’s. De trip door Thailand gaat dan ook weer met een gids. Deze gids zit niet bij je in de auto maar heeft eigen vervoer. Het betekent wel in ons geval een maand door Thailand reizen met een gids en een vooraf ingediend reisplan! Daar heeft niemand natuurlijk zin in. Nou is de Thaise overheid niet duidelijk hoe er met deze regel wordt gewerkt. Op internet doen verschillende verhalen de ronde maar hoe het nu echt zit? Daar kom je nooit achter. Osuga tours heeft voor haar klanten de noordelijke grensovergang gekozen bij Tachileik omdat daar de regel nog niet echt in werking leek. Maar wat blijkt sinds een tijdje; ook hier werden mensen tegengehouden die deze permit niet hadden aangevraagd. Dat duurt een dag of 5. Nou is dat niet zo erg, maar die gids wel! De nieuwste truc: een permit aanvragen via een reisbureau voor een trip van Tachileik naar Laos; een rit van iets meer dan 100 km. (Hoef je dus maar een gids voor een dag) Daar de grens over, even wachten en dan terug Thailand in. Daar vragen ze niet om die permit. Voor deze optie hebben wij dus gekozen. Kost een paar centen maar dan heb je wel ‘zekerheid’. Het slaat natuurlijk helemaal nergens op maar ach; er zijn wel meer dingen niet logisch in het leven. Wij gekozen voor een reisagent uit Chiang Rai. Weer de hele papierwinkel opgestuurd. Op 17 januari stond zij ons keurig op te wachten bij de grens met Thailand voor de overgang. Ging allemaal vlotjes. Toen een mooie rit langs de Mekong rivier naar Chiang Khong, de grensovergang met Laos. Daar heeft onze gids Noi ons Thailand weer uitgewerkt, over de Mekong. Deze brug is eigenlijk een stukje niemandsland omdat aan het einde van de brug de grensovergang is van Laos. Visum gekocht, wat gegeten en weer terug naar de Thaise kant. En wat bleek? Konden Thailand in! Ik zal jullie niet vermoeien met verhalen over papierwerk maar het ging hier uiteindelijk om een document dat wij wel hebben omdat dat in andere landen wel noodzakelijk is; de beroemde Carnet de Passage (CDP) Yes! We zijn in Thailand (met lokale verzekering) en vrij om te gaan en staan waar we willen. Op naar Chiang Rai.  Chiang Mai was iets te ver om nog te rijden ( het was inmiddels 4 uur) dus even een tussenstop in Chiang Rai. Hele goeie wegen trouwens hier! Ik ben net wakker geworden in Chiang Rai en schrijf nu dit verhaal. Het is zaterdaggochtend 8 uur en het belooft weer een mooie warme dag te worden. En wat slaap je toch goed na zo’n heerlijke massage. Want daar was gisteravond natuurlijk nog wél tijd voor. En Myanmar? Wat een mooi land en wat een lieve mensen. Zou dit land ook overspoeld raken met toeristen ooit? Wie zal het zeggen. Ik kom zeker een keertje terug om nog wat highlights toe te voegen (Yangoon nog niet gezien en het land heeft ook prachtige stranden) Kan ik jullie allemaal aanraden. Ons Thaise avontuur gaat nu beginnen. We hebben een visum voor 30 dagen dus..... En later melden wij ons weer. XP