Mingalaba

Mingalaba

Heerlijk eindelijk weer echt in de tropen, net een tjit tjak op de muur gespot dus ik droom niet! Inmiddels al weer een paar dagen in Myanmar en al veel gezien het is hier echt Pagoda en Tempel land welke kant je ook opkijkt je ziet er één. Zoals al eerder verteld Myanmar reizen we door als een paar echte toeristen, als je met eigen vervoer door Myanmar gaat moet je een tour bij een erkende touroperator boeken die dan een heel reisschema voor je maakt met hotels en uitstapjes. In Nederland had ik al veel op internet gekeken en veel “kant en klaar” tourtjes werden aangeboden als pakket met een lengte van 6 dagen en 5 nachten, dit omdat de meeste “overlanders” niet te veel geld willen uitgeven en zodoende dus “snel” het land door willen. Omdat we beiden hier nog nooit geweest zijn ging onze voorkeur uit naar een wat langere tour van bv 14 dagen, nadeel daarvan was echter dat het dan wel heel individueel werd met de daarbij behorende prijs! Uiteindelijk na veel zoeken en vragen via facebook gaandeweg een Frans stel weten te vinden die samen met ons een tour van 11 dagen en 10 nachten wilden maken voor minder dan de helft vd “14 dagen” prijs! We hoeven dus helemaal niets te regelen gewoon betalen en de gids volgen, inchecken alá KLM crewhotel, ff tekenen, sleutel aannemen en kijken of de bagage op de juiste kamer is neergezet, oh ja de restaurants s ’avonds mag je nog wel zelf uitzoeken! Onze Franse medereizigers, Alain en Barbara zijn in maart uit Nice vertrokken op hun Royal Enfields Hymalayan. De Royal Enfield is van origine een motor ontwikkeld door de Engelsen in India toen India nog een kolonie van Engelands was. Hele Oude techniek dus (soort van Bricks & Stratton die op die groene benzine grasmaaiers zit) die nog steeds verkocht wordt en die dus een echte vintage uitstraling heeft en nog mateloos populair is in India. De Hymalayan uitvoering is de offroad versie hiervan en tja wat zal ik zeggen de combinatie offroad en Royal Enfield tja dat past niet zo! Maar goed zij tuffen er graag mee rond en wie ben ik dan om daarover te oordelen. Alain wordt gesponsord door het National Geografic Channel en is dus gaandeweg druk doende om foto’s en filmpjes te maken voor het NGC. Alain is vroeger zelf ook piloot geweest op de B747 maar hoe zijn carrière 25 jaar geleden geëindigd is daar zijn we nog niet helemaal achter. t Zal geen regulier pensioen geweest zijn want dan zou hij nu rond de 80 zijn en ja hij ziet er best wel oud uit maar 80 is ie echt nog niet! En Barbara ja die reist graag met hem mee en is een stuk jonger, rond midden vijftig schat ik. Maar goed ik begon met de tropen en ja wat is het hier heerlijk warm, overal zonder problemen bier bij het eten en natuurlijk weer heerlijk met de teenslippertjes buiten saté met rijst of iets van dien aard. Daar waar wat vaker toeristen komen hebben ze zich net als de Thai dat zo goed doen helemaal aangepast aan de toerist, de ene vindt het maar niks maar ik vind het heerlijk. Het reisschema is ook best relaxt want we hebben nu steeds om de dag een dagje vrij. Gisteren ben ik als enige met de gids mee geweest voor een tourtje door Mandalay, heerlijk zo’n privé tourtje! Begonnen bij het Koninklijk Paleis (4 km2 groot) wat gebouwd is in 1859 en grotendeels door de Jappen platgebombardeerd in de 2e wereldoorlog. Daarna naar een prachtige tempel volledig uit Birmees Teakhout gesneden, wat een monniken werk moet dat geweest zijn (zie foto). Toen verder door naar de nog steeds groeiend Budha, deze Budha  neemt nog steeds in omvang toe omdat de lokale bevolking iedere dag voor duizenden Yets aan bladgoud op de Budha “plakt”. Een boekje kost omgerekend € 1,50 en bevat 4 velletjes van 24 karaat bladgoud. Vorig jaar hebben ze nog een lokale in de kladden gegrepen (of is het bij de lurven gepakt) die niet aan het plakken maar aan t krabben was! “Golden Finger” is zijn bijnaam sindsdien. Naderhand heb ik nog een bezoekje gebracht aan het winkeltje dat het bladgoud “levert” om de Budha te laten groeien, daar staat een man 30 uur te rammen op een stukje goud om er een paar velletjes van te maken (zie de video en foto). Paul was een deel van de ochtend bezig met het regelen van het volgende traject ri Thailand. Sinds een paar jaar geldt ook voor Thailand dat als je daar met eigen vervoer aan de grens komt je een gids en een permit moet hebben en tja als je 30 dagen door Thailand wilt rijden en je moet dat met een gids doen is dat ten eerste helemaal niet fijn en ten tweede héél erg duur. Dus we hadden in NL wat uit zitten zoeken en daaruit bleek dat als je de noordelijkste grensovergang met Myanmar en Thailand gebruikt ze deze wetgeving niet handhaven. Dat hadden we ook aan onze touroperator voor Myanmar doorgegeven zodat die het reisschema hier op aan kon passen, echter…….een week of wat geleden verschenen er berichten op facebook en op internet dat ook bij deze grensovergang de nieuwe Thaise wetgeving gehandhaafd wordt. Probleem dus wat nu? Er waren een aantal opties, gewoon naar de Thaise grens gaan en “we zien wel”, een gids regelen voor 30 dagen, of zo snel mogelijk Thailand door naar Laos en dan vanuit Laos Thailand weer in zonder gids want dat blijkt ook mogelijk! Lang hebben we op de lijn gezeten van we zijn al zo ver gekomen dus we zien het wel, dat zal ons ook wel lukken, eventueel schuiven we wat €’s want daar zijn die Thai ook wel gevoelig voor, maar hoe verder de datum dichterbij kwam des te meer hadden we zoiets van ja zo meteen staan we daar 5 dagen in niemands land want je “stempelt” je uit uit Myanmar en Thailand kom je niet in en Myanmar dus ook niet meer! En het regelen van een gids en permit duurt 5 werkdagen. Om een lang verhaal iets in te korten, met een hoop ge-whatsapp en letterlijk wat plak en knipwerk (internationaal rijbewijs was van ’68 maar moest van ’49 zijn en de printer en het plakband zijn geduldig) is het toch gelukt e.e.a. van te voren te regelen en of t uiteindelijk allemaal gaat zoals geplanned? we gaan t zien en jullie zullen het t.z.t. zeker lezen! En oh ja Mingalaba betekend Hallo in het Birmees! HGFP