Oeps!

Oeps!

Na het passeren van de Iraanse grens zijn we al weer een uurtje onderweg, toch wel een beetje een chaos hier op de weg, geen vierbaans wegen meer en van een tweebaans weg wordt regelmatig een driebaansweg gemaakt doordat er een auto gewoon gaat inhalen terwijl er een tegenligger aan komt, wij dus! ‘Gelukkig’ seint zo iemand dan nog naar je dat je een beetje aan de kant moet gaan zodat de inhaal manoeuvre uiteindelijk geen kamikaze actie wordt. Even wennen dus aan t verkeer hier, beetje spoorvorming ook zo hier en daar, ja niet die laffe Nederlandse spoortjes maar flinke Iraanse met zo’n 20 cm niveauverschil, lang leve de truckers die bij 40 C zwaar overbeladen over het asfalt denderen! En natuurlijk de drempeltjes niet te vergeten, daar waar je 95 mag rijden liggen ze ineens, niet gemarkeerd natuurlijk maar mooi versmolten met de rest van het asfalt, heb je mazzel dan is ie door de zomerse hitte in combinatie met zo’n zwaar overbeladen vrachtwagens redelijk ingedaald, maar zie je hem niet en is ie nog vers dan zit je even met je hoofd tegen het plafond, gelukkig is het druk en is er meestal wel een voorganger die met een beetje geluk nog wel één remlicht heeft en wordt je zo geattendeerd dat er weer een ‘sleeping policeman’ op de weg ligt. Aanpassen gaat goed en met regelmaat halen wij ook wat auto’s in, niet dat het op kamikaze gaat lijken maar een doorgetrokken streep wordt nog wel eens genegeerd. Hé wat is dat nou een police check? Ja er staat een politie agent naar ons te gebaren: stoppen! Oké ja dat hadden ze wel gezegd dat ze hier wel eens check’s hebben en dat je dan goed moet kijken of het wel echt politie is. “Hello sir, do you want our passports?” een hoop gepraat in het farsi waar ik geen chocola van kan maken, ik laat hem mijn paspoort, visum èn internationaal rijbewijs zien maar dat maakt bepaald geen indruk op hem, m’n paspoort krijg ik echter niet terug, na veel hand gebaren en wijzen naar de overkant van de weg blijkt dat we te hard gereden hebben, aan de overkant staan  twee mannen met een laser! Niet te geloven ze rijden hier nog met paard en wagen en hebben nagenoeg niets maar een laser dat dan weer wel! Er wordt een echte bon uitgeschreven en de agent wuift met zijn hand in de richting van waar we net vandaan komen en praat een hele hoop farsi eindigend op “bank, mel bank”. Uiteraard proberen we of het mogelijk is ter plekke te betalen maar op de één of andere manier kunnen we bij deze agent niet met cash terecht. Denk dat we naar de bank moeten om de boete te betalen voordat we m’n paspoort terug krijgen! Ja er zit niets anders op, U-turn en terug naar het eerste de beste dorp om een bank op te zoeken en ja het is zaterdag als dat maar goed gaat. Uiteindelijk een bank gevonden gelukkig maar stel je voor! Maar helaas de bekeuring kan alleen bij de ‘melli bank’ betaald worden, dat is de overheidsbank die om 1 uur dicht gaat en het is nu half 3! Hoe gaan we dit oplossen ik moet immers vandaag nog mijn paspoort terug, morgen staat die politie agent daar natuurlijk niet meer. Wat een gezeik om € 5,- want dat is het bedrag daar zijn we inmiddels wel achter. We besluiten terug te gaan naar de plek waar we net zijn aangehouden en het verhaal dat we niet bij de bank kunnen betalen met handgebaren aan de agent duidelijk te maken. Daar aangekomen staat de agent uitgebreid te telefoneren terwijl hij nog een andere auto staande heeft gehouden, we laten de agent de andere ‘zaak’ rustig afhandelen en ondertussen komen er vijf mannen uit een nabij gelegen theehuis aangelopen, tja daar gebeurt wat, twee toeristen met zo’n grote Land Cruiser dat moeten ze even van dichtbij bekijken en gelukkig bemoeien ze zich alle vijf met onze ‘overtreding’, na drie woorden Engels een heleboel farsi en wat handgebaren begrijp ik dat als ik één van de mannen € 5,- geef hij morgen de bon voor ons gaat betalen bij de melli-bank. De agent lijkt nog niet helemaal overtuigd te zijn maar na wat vijven en zessen krijg ik uiteindelijk toch mijn paspoort terug. Oefff….daar zijn we goed mee weggekomen! HGFP