Toyota rules!

Na het prachtige verhaal van Frank gisteren nog een kleine toevoeging van mij. Hij is vergeten te vertellen dat hij mij op een gegeven moment de vliegenmepper in de handen drukte om uit te halen naar vervelende brommertjes, of wat dan ook, mocht dat nodig zijn. Maar goed; genoeg over het rijgedrag van de Indiër. Vandaag was bijzonder. Van Guwahati naar Dimapur. De hele dag regen. Dan verandert India van een stofboel naar een modderboel! Zoals jullie weten navigeren wij op Maps.me. Een gratis app met weinig mogelijkheden voor instellingen. Wel zeer handig zonder internet. Daarbij komt dat Google Maps ook niet altijd voorhanden is (geen internet) Wij begonnen prima: 4-baans. Dat schoot lekker op. Maar op een gegeven moment houdt dat toch echt op. Geeft niet, de drukte viel mee. Alleen moet je soms een keuze maken en soms is dat niet de beste. Na een kopje koffie in de prachtige jungle van noord India, waar je wordt gewaarschuwd voor de olifanten, nog 60 km te gaan. Na een km of 20 begon de ‘ellende’. Hier komt de titel van dit verhaaltje vandaan; voor de Landcruiser niet. Voor het eerst moest ie echt aan de bak. Want wat een slechte weg! Weg? Nee een dirtroad met stukjes asfalt, kuilen en soms helemaal geen weg. Niet iets wat wij wilden, maar met de gedachte dat wanneer je niet meer verder wil/kan je altijd kunt omkeren. Door dus! Echt het maximale gevraagd van wat wij nog mogelijk vonden. Wellicht dat de Toyota ons uitlachte, dat weet ik niet, want alles ging goed. Met een gemiddelde van 5 km per uur het dorp bereikt. Bij daglicht gelukkig. In het donker was dit niet mogelijk geweest. De auto staat (vies) in de garage van het hotel en wij hebben een biertje verdiend! Zie de video voor een ‘impressie’ Morgen naar Imphal; de laatste stop vóór Myanmar. Toyota rules!